বিষ্ণু হিন্দু প্যান্থেয়নৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ দেৱতা আৰু ব্ৰহ্ম আৰু শিৱৰ সৈতে হিন্দু ধৰ্মৰ পবিত্ৰ ত্ৰিত্ব (ত্ৰিমূৰ্তি)ৰ সদস্য বুলি গণ্য কৰা হয়। বিষ্ণু হৈছে মানুহৰ সংৰক্ষক আৰু ৰক্ষক, তেওঁ বস্তুৰ ক্ৰম (ধৰ্ম) ৰক্ষা কৰে আৰু তেওঁ পৃথিৱীত বিভিন্ন অৱতাৰ (অৱতাৰ)ত আবিৰ্ভাৱ হয় দানৱৰ সৈতে যুঁজিবলৈ আৰু মহাজাগতিক সম্প্ৰীতি বজাই ৰাখিবলৈ।
পুৰাণৰ মতে ভগৱান বিষ্ণুৰ পত্নী লক্ষ্মী দেৱী। ভগৱান বিষ্ণুৰ বাসগৃহ হৈছে ক্ষীৰ সাগৰ (ক্ষীৰসাগৰ)। তেওঁলোকৰ বিচনাখন শেষনাগৰ ওপৰত। কমল তেওঁৰ নাভিৰ পৰাই উৎপন্ন হয়, য’ত ব্ৰহ্মাজী অৱস্থিত। তেওঁৰ তলৰ বাওঁহাতত পদ্ম (কমল), তলৰ সোঁহাতত গদা (কোমোডাকী), বাওঁহাতত চাচা (পাঞ্চজন্যা) আৰু ওপৰত সোঁহাতত চক্ৰ (সুদৰ্শন) ধৰি আছে।
শ্ৰী শ্ৰী মহা বিষ্ণু ধামলৈ পবিত্ৰ তীৰ্থযাত্ৰাৰ অন্যতম বুলি গণ্য কৰা হয়। ১৯২২ চনত সমাজৰ কিছুমান বিশিষ্ট ব্যক্তিয়ে মহাবিষ্ণু যজ্ঞ আৰম্ভ কৰে ৷ আৰম্ভণিৰে পৰা প্ৰতি বছৰে অসমীয়া পঞ্জিকাৰ চৈত মাহৰ পূৰ্ণিমা তিথিত(ইংৰাজী পঞ্জিকাত মাৰ্চ-এপ্ৰিল মাহত) মহা বিষ্ণু যজ্ঞ মহোৎসৱ যজ্ঞধামত উদযাপন কৰি আহিছে। যজ্ঞ মহোৎসৱ হাৱনৰ সময়ত মহাপ্ৰভু মহাবিষ্ণুৰ পূজন পাঁচ দিনীয়া কাৰ্যসূচীৰে কৰা হয়। এই সময়ছোৱাত যজ্ঞধামত প্ৰতি বছৰে হাজাৰ হাজাৰ ভক্তৰ আকৰ্ষণ হয়। মহাবিষ্ণুৰ দৰ্শন লৈ পবিত্ৰ হৃদয়েৰে প্ৰাৰ্থনা কৰা ভক্তৰ সকলো কামনা ভগৱান বিষ্ণুৰ দ্বাৰা পূৰ্ণ হয় বুলি লোককথা আছে।